Een Mercedes van 68 duizend euro

‘Heb geduld,’ zei de computerman die uit Lahore, Pakistan, kwam, en die ooit een Mercedes van 68 duizend euro had gekocht die bij de eerste keer rijden op de snelweg kapotging, en hij zei: ‘Heb vertrouwen.’

Dat van Pakistan en de Mercedes wist ik doordat ik de week ervoor ook een uur bij hem in de winkel had gestaan, met dezelfde laptop.
Vorige week had hij gezegd dat het niet aan de adapter lag, hij had verteld over AC, waar adapters dan DC van maken, ‘ja, in ampère dus, begrijp je?’
Hoe dan ook, hij had mijn laptop schoongemaakt, er zat allemaal stof in, ‘je moet een laptop ook onderhouden, mevrouw Laura.’
‘Dus ik moet eigenlijk elk jaar terugkomen?’ had ik gevraagd.
‘Ja, maar je mag ook vaker komen,’ had hij gezegd, hij had heel witte tanden, ‘ik ben toch vrijgezel.’

Twee dagen later stopte mijn laptop er weer mee. Deze keer verwisselde hij mijn adapter voor een van hemzelf.
‘Dus het ligt misschien toch aan de adapter?’ vroeg ik.
‘Nee, niet “toch”,’ zei hij, ‘dit keer is het “misschien wél” de adapter, dat is een verschil.’
Nu kwam het punt waarop ik dingen zei en hij antwoordde met ‘heb geduld’ en ‘heb vertrouwen’.

Er hing een vergeelde poster van een provider waarmee je heel goedkoop naar achttien landen kon bellen, onderaan stonden de vlaggetjes van die landen, die telde ik een paar keer, of het er echt achttien waren, om rustig te blijven, rust leek me de basis voor geduld en vertrouwen.

Toen kwam er een andere klant binnen, ook met een laptop. De dvd-speler deed het niet, terwijl ze er vijf dagen geleden nog een filmpje mee had gekeken. Ze zuchtte ervan.
‘Dus jij hebt hem niet nodig voor je werk?’ vroeg ik, ik vond het belangrijk dat zij haar probleem even goed relativeerde.
‘Heb je die film bij je?’ vroeg de computerman.
‘Hoezo?’ vroeg de vrouw.
‘Dan hadden we hem samen kunnen kijken,’ zei hij, glimlachend met die witte tanden.

Mijn laptop mocht de hele nacht bij de computerman blijven zodat hij hem goed in de gaten kon houden. Ik wilde vragen waarom hij dat niet vorige week al had gedaan maar ik dacht aan de nieuwe Mercedes die kapot was gegaan, en zei niets.
Nu zei de vrouw: ‘De service is hier altijd zo goed, daarom kom ik ook steeds bij je terug.’
De computerman glimlachte.

Foto: Merel van Beukering