Voor de rubriek Buurten, in Uitagenda Rotterdam, dwaalt fotograaf Boudewijn Bollmann door een buurt in Rotterdam, en ik interview hem over de foto die hij hier maakt.
‘Ik kijk naar ze door mijn camera. Twee mensen, met andere levens en andere achtergronden, vreemden van elkaar maar nieuwsgierig naar elkaar. Dat biedt hoop, in deze weerbarstige wereld.’
Het hele verhaal lees je hieronder:
Vreewijk
‘Een windstille woensdagmiddag in Vreewijk. Het is rustig op straat. Een meisje stofzuigt haar auto, ze groet me. Mooi, vind ik dat, als er gegroet wordt, dat gebeurt me in deze stad te weinig.
Feyenoordvlaggen aan vlaggenstokken voor de ramen, in Vreewijk is De Kuip letterlijk dichtbij. Laagbouw overal, het ene dak komt niet boven het andere dak uit, de gevels hetzelfde, alles is hier gelijk. En groen; bijna alle huizen hebben een achtertuin, via achterompaadjes loop je de hele buurt door. Ik pluk rijpe bramen van een overhellende bramenstruik. Vreewijk, bedenk ik, is een vriendelijke wijk.
Op de Brink ontmoet ik Fred. Fred is 75 en heeft zojuist het huis bezocht waar hij is geboren en tot zijn vijftiende woonde. Op de hoek waar nu een fysiotherapeut zit was vroeger een winkel waar je milkshakes kon kopen, vertelt hij, milkshakes waren toen iets nieuws. Fred was een kwajongen, haalde op de Brink boevenstreken uit met zijn vriendjes, natuurlijk deden ze dat, “een echte Rotterdammer houdt van avontuur”. Hij vertelt me over het fenomeen tuindorp, en dat het stratenplan naar Engels voorbeeld is.
Dan komt Nico, 17, het plein op lopen. Hij woont hier vlakbij. “U ziet er goed uit voor uw leeftijd,” zegt Nico tegen Fred. Ik vraag of ze naast elkaar willen gaan zitten. Ze praten verder, over vroeger, over nu. Nico is een geconcentreerde luisteraar, Fred een geboren verteller. Ik kijk naar ze door mijn camera. Twee mensen, met andere levens en andere achtergronden, vreemden van elkaar maar nieuwsgierig naar elkaar. Dat biedt hoop, in deze weerbarstige wereld.’
Foto © Boudewijn Bollmann