Auteur: Laura van Mourik

In Teheran ontmoet ik een Brit. Hij is opgegroeid in Nieuw-Zeeland en heeft twee kinderen bij een lesbisch stel in Portsmouth. Hij werkte jarenlang in… Lees hier verder

De vrouw naast me in het vliegtuig van Teheran naar Tabriz houdt een rozenkrans vast. Met haar vingers gaat ze de kraaltjes een voor een langs en ondertussen… Lees hier verder

‘Zal ik je de moskee laten zien?’ vraagt Mohammed. Hij heeft me net aangesproken op straat.
‘Liever een koffietent,’ zeg ik…. Lees hier verder

‘Als er weer gedoe was, vroeg ik weleens aan hem: “Hoe waren je exen?” “Ja,” zei hij dan, “ook héél lastig.”… Lees hier verder

Van alle mensen die je rond je veertigste om je heen hebt verzameld, vrijwillig, weloverwogen, terloops,… Lees hier verder

‘Met dat haar van je,’ zegt de kaasjongen, hij snijdt een kilo belegen af en geeft me een stukje om te proeven, ‘doe je me denken aan… Lees hier verder

Zo ga ik met je naam en andere persoonsgegevens om.
(P.S. Mijn andere teksten zijn leuker.)… Lees hier verder

Ik stond bij een Zweeds meer toen mijn vader belde. ‘Wiebe is overleden,’ zei hij.
Er scheen een enorme volle maan boven het… Lees hier verder

‘Wat is het verschil tussen “tot straks” en “tot zo”?’ vroeg een vriendin.
‘Ik heb daar wel ideeën over,’ zei ik, ‘maar die toets… Lees hier verder

Mijn moeder heeft een nieuwe knie. Ik zoek haar op.
‘Ik zal je niks vertellen over de operatie,’ zegt ze, ‘want dan val je weer flauw.’… Lees hier verder

Onaangekondigd, van de ene op de andere dag, alsof het niets is, alsof mensen geen behoefte hebben aan houvast in hun leven, hebben ze die rotonde… Lees hier verder

Het enige wat je hoort, zei iemand die hier al geweest is, zijn de boten die voorbijvaren over de rivier.
Het is al donker als we aankomen, de hemel is zwart, je ziet… Lees hier verder

Zaterdagochtend. Twintig mensen aan de rand van het zwembad. Door de stille straten zijn we hierheen gefietst, met onze flippers en… Lees hier verder

Hij heet Joey en hij komt logeren.
Binnen een uur houden we allemaal van Joey. We denken dat Joey ook van ons houdt,… Lees hier verder

Het leukste van zwemmen met de boekhouder leek me dat ik dan een blog kon beginnen met de zin ‘Ik ging zwemmen met de boekhouder’.
… Lees hier verder

We zitten voor de tent en kijken naar de kampeerders die voorbijlopen.
‘Die man had toch al afgewassen?’ zeg ik tegen mijn vriend.
Hij zegt:… Lees hier verder

‘Hoeveel kappers zijn er eigenlijk in Rotterdam?’ vraag ik aan mijn kapper.
‘Al sla je me drie keer neer,’ zegt mijn kapper. ‘Te veel.’
Dan… Lees hier verder

Internet deed het niet, dus ik belde Ziggo.
Van het meisje aan de telefoon moest ik in de meterkast dingen doen met… Lees hier verder