Auteur: Laura van Mourik

Ik keek naar het lelijke plafond boven gate C5 en dacht aan mijn kinderen. Ik had gehoopt dat ze nog sliepen op het moment dat ik vertrok, maar ze waren wakker geweest en hadden… Lees hier verder

Ik ben hier jaren niet geweest. Je kunt er tegenwoordig koffie drinken, met uitzicht op de graven en het strooiveld. Ik vraag me af of ik de weg naar het graf nog weet, maar het gaat vanzelf,… Lees hier verder

Een paar weken terug ging ik naar de opera.
De opera ging over geluk en wanhoop en ‘nachten vol liefdesverrukking’. De zangers stelden elkaar grote… Lees hier verder

‘Ga je mee een hoofddoek kopen?’ vraag ik aan mijn dochter, ‘voor als ik naar Iran ga?’
‘Nee,’ zegt mijn dochter, ‘dat vind ik niet zo interessant.’… Lees hier verder

Mijn dochter is cavia-expert, want zij heeft al een keer een cavia vastgehouden, dus zij mag voorop. Ze heeft een hoger lachje dan normaal, en ze huppelt…. Lees hier verder

In het Jeugdjournaal leest Marga van Praag mijn brief voor. Het gaat over dierentuinen. Op televisie spreekt zij de woorden uit waar ik zo mijn best… Lees hier verder

Ik stond nu al een hele tijd naar een dijbeen te kijken. Ik had nog nooit zo lang naar een dijbeen gekeken. Deze was gemaakt door Rodin.
Ik herinnerde me dat de… Lees hier verder

We gingen naar Groningen. Het was lang geleden dat we samen in de auto zaten.
‘Het waait hierbinnen,’ zei ik toen we de straat uit reden. ‘O, al die klepjes staan open.’
Ik deed alle klepjes dicht.
‘Ze hoeven niet … Lees hier verder

Voor iemand die nooit naar demonstraties gaat stond ik best wel vooraan. Vanaf het podium draaiden ze ‘Iedereen is van de wereld’.
‘Jammer dat ik niet naar de Womens March kon,’… Lees hier verder

‘Hoe heet die wijk ook weer waar je nu woont?’ vroeg de vriend met wie ik een biertje dronk in de stad. Het bier was van een brouwerij uit de buurt waar ik vroeger woonde. De meisjes van de bediening hadden allemaal… Lees hier verder

Het was koud en ik moest ver, maar mijn versnelling deed het niet.
Ik liep met mijn fiets naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker.

De fietsenmaker zat achter zijn… Lees hier verder

Van mijn oude buurt mis ik alleen de groenteboer. De laatste keer dat ik er was zei ze: ‘Je ziet een beetje smalletjes, wat is er?’ Dat soort dingen kun je zeggen als je elkaar al tien… Lees hier verder

Er woont hier een jongen die eruitziet alsof hij veel Red Bull drinkt en weinig eet. Hij heeft twee honden die nooit komen als hij ze roept…. Lees hier verder

In januari, toen we net begonnen met het zoeken naar een nieuw huis, gingen de gesprekken tussen mijn vriend en mij zo:
… Lees hier verder

Nu ze er niet meer is, voelt de school gehavend. Alsof er boven de deur een deuk zit, diep het gebouw in, daar waar je binnenkomt. Wanneer ze haar kinderen naar school bracht, wist je dat ze… Lees hier verder

‘Wat gaan jullie met de aalbessenstruik doen?’ vroeg de dame. ‘Kilo’s aalbessen heb ik van die struik geplukt.’
Ze was 89.
Vandaag kochten wij haar huis…. Lees hier verder

‘Hoe is dat nou, in een tent?’ vragen de anderen.
Zij hebben allemaal een caravan, met een grote luifel waarachter de caravan verdwijnt. Eerst denken we dat ze met een groep zijn, door hoe… Lees hier verder

Ik word wakker doordat iets zich een weg door mijn haar baant.
Tijdens het wakker worden probeer ik het gevoel te herkennen. Kan een mug zich door je… Lees hier verder

Bij de ingang van North Sea Jazz wacht ik op mijn vriend. Naast mij zit een jongen, hij wacht ook. Hij vraagt hoe oud ik ben.
‘Achtendertig,’ zeg ik…. Lees hier verder

Ik moest op de foto, met een boek. Ik had niet geoefend met het vasthouden van het boek, want dat was kinderachtig, maar ik had nu wel klamme handen.
Een uur van tevoren… Lees hier verder

Het strak opmaken van bedden speelde tot vandaag geen enkele rol in mijn leven. Gewoon: wapper, wapper, klaar. Maar de huisfotograaf komt, en hij heeft gezegd dat mensen niet ons huis willen kopen, maar een huis. Alles moet … Lees hier verder

De laatste kinderarts in de rebellenwijken van Aleppo is gedood bij een bombardement. Er zijn daar nu geen kinderartsen meer, maar nog wel kinderen. Vannacht droomde ik dat de school… Lees hier verder