‘Hoeveel kappers zijn er eigenlijk in Rotterdam?’ vraag ik aan mijn kapper.
‘Al sla je me drie keer neer,’ zegt mijn kapper. ‘Te veel.’
Dan loopt hij naar achteren om verf te mengen.
Als hij terugkomt vertel ik over de kappers waar ik eerst bij zat. Af en toe zegt mijn kapper: ‘Ah, neeeee joh, dat kan écht niet,’ en dan lacht hij hard.
We praten over zijn collega die vandaag niet werkt, en over een vriend van mij die altijd heel precies is in hoe zijn haar moet – daar kan de kapper over meepraten, want die vriend van mij komt hier ook.
Zo gaat dat allemaal een tijdje door en ten slotte zegt mijn kapper: ‘Zo, nu is je haar helemaal dood en kapot.’
Tevreden knikt hij me toe in de spiegel.
Einde.
Hier lees je over glitterbaarden.