Knullig

Soms heb je pijn, maar is de oorzaak van die pijn zo knullig dat je net doet of je geen pijn hebt.  Terwijl het eigenlijk best zou helpen als iedereen zou weten hoe zéér het doet.

Ik had een afspraak bij een nieuwe opdrachtgever. Ik was met de fiets gekomen maar halverwege verdwaald, en te laat en een beetje plakkerig kwam ik aan.

Het was een aardige opdrachtgever en de klus klonk leuk, dus ik was vastbesloten iets van dit gesprek te maken.

Ferm sloeg ik onder tafel mijn ene been over het andere.

Het was een tafel met een lage stang over de breedte.

Als ik nu naar de opdrachtgever keek had hij ineens allemaal kleine zwarte vlekjes op zijn gezicht. Ook gonsde het in de kamer als dikke trage bromvliegen, en bij mijn haarwortels begon het te prikken.

Ik wist een manier om te zorgen dat ik niet zou flauwvallen maar die voerde ik liever niet uit bij iemand die ik net kende.

Een minuut met veel gezoem ging voorbij.

Toen stond de man op en zei: ‘Ik ga even je thee inschenken’.

Zodra hij de kamer uit was schoof ik mijn stoel naar achteren en liet mijn hoofd tussen mijn knieën hangen, zo laag als ik kon, precies zoals ik doe als ik bloed heb laten prikken, en ik duwde met een hand tegen mijn nek terwijl ik diep in- en uitademde.

Net op tijd zat ik weer overeind. Ik voelde me een stuk beter.

‘Ik heb aardbeien-mintsmaak en iets met cactus,’ zei de opdrachtgever terwijl hij een kop heet water voor me neerzette en weer tegenover me kwam zitten.

‘O, heerlijk,’ zei ik opgelucht, en even moest ik de neiging onderdrukken om te vragen: ‘Weet u wat er net gebeurde?’ Het was fijn geweest als hij alsnog met me had kunnen meeleven. Maar ik bedacht me op tijd. Deze pijn was er duidelijk eentje uit de categorie knullig.