Best maf. Je hoort nooit iemand ‘de man wie’ zeggen, iedereen zegt gewoon ‘de man die’, maar je hoort wel héél vaak ‘het meisje wat’ of ‘het gesprek wat’. Terwijl het ‘het meisje dat’ is en ‘het gesprek dat’.
In gesproken taal kan je misschien nog denken ‘ach, pompiedom’, je zegt gedag en loopt weer verder, maar zwart-op-wit, in mails of brieven, staat ‘wat’ in deze constructie echt niet mooi.
Ik denk nu al een hele tijd na over een ezelsbruggetje om nooit meer ‘het meisje wat’ te schrijven maar ‘het meisje dat’, en ineens moet ik denken aan de enige man op aarde die ‘de man wie’ zei. Dat was Johan Cruijff. Ik weet zeker dat hij het ook over ‘het bed wat’ had.
Laat deze*** (zie hieronder) foto even tot je doordringen. Je kijkt hier naar de man wie het bed wat zei.
Dan nu de ezelsbrug. Je bent een mail aan het schrijven en je twijfelt of het wel echt ‘het bed wat’ is (of, vaker voorkomend in zakelijke teksten: ‘het verslag wat’, of ‘het plan wat’ ).
Maak nu van ‘het bed wat’ ‘het bed wie’. En ‘het verslag wie’ en ‘het plan wie’. En dan denk je aan Cruijff op het bed, oftewel: de man wie het bed wat zei, oftewel: de enige op de hele wereld die wegkwam met rare taalfouten. En dan maak je er snel ‘het bed dat’ van.
Weet jij een beter ezelsbruggetje? Ik hoor ’m graag 🙂
Schrijftip 11: denk aan de man wie het bed wat zei
N.B. *** Op de foto die ik eigenlijk bij deze schrijftip wilde plaatsen, zit copyright – dat ik niet heb. Maar hier de link naar de betreffende foto. Hij is het bekijken meer dan waard: Johan op bed met zijn vriendin.