Ik ben vier en fiets een blokje om.
We wonen in een nieuwbouwwijk die net af is. De stoeptegels, de stenen van de huizen, het glas in de ramen, alles is nieuw en schoon.
De zijwieltjes van mijn fiets ratelen over de tegels, de zon schijnt in mijn rug.
Het is stil op straat. Mijn vader en moeder zijn thuis, bij mijn zusje.
In dit stuk ben ik nooit geweest. Ik klem mijn handen om het stuur, mijn benen draaien rondjes, ik ga de bocht door.
Ik zie lege voortuintjes, sprietige grasveldjes, een knalrode glijbaan, en weet dat ik verdwaald ben.
Ik ga op de trappers staan en fiets verder.
Op de foto: mijn moeder.