Ik schreef een nieuwe reeks portretten voor de ‘Ik bieb’-reclamecampagne van Bibliotheek Rotterdam.
In opdracht van Stof Rotterdam.
‘Ik bieb voor de helft’
Christian van Zweden (26)
Ik kijk graag bij het schaken in de hal. Alles in het leven wordt tegenwoordig ingepland en van tevoren geregeld, maar hier komen zomaar, zonder afspraken vooraf, mensen samen om met elkaar te schaken, midden in de drukte van de grote stad. Dat vind ik mooi.
Dak van glas
Ik kom ook in de bieb om te lezen – artikelen op Twitter of het boek waar ik op dat moment in bezig ben. Als ik het lezen beu ben, schrijf ik aan mijn gedichten. Ik zit graag boven, op de vierde of vijfde verdieping, daar waar het dak van glas is en een beetje schuin loopt. Als het regent zie je de druppels over het glas glijden.
Gedichten schrijven
Ik ben begonnen met dichten zonder eerst veel van anderen te lezen. Dat kwam pas later. Ik hou van de eenvoud van Willem Wilmink en Annie M.G. Schmidt. Die simpelheid probeer ik ook in mijn eigen gedichten aan te brengen. En ik hou ervan als je bij een gedicht het gevoel krijgt alsof je naar een film kijkt. Op YouTube staat een filmpje waarin Remco Campert zijn gedicht ‘Lamento’ voordraagt. Als je daarnaar luistert, sta je bijna zelf aan het water dat hij beschrijft.
Superongeconcentreerd
Ik ben een super ongeconcentreerde lezer. Twintig minuten hou ik het vol. Daarna kijk ik op mijn telefoon, of naar buiten, naar de trambaan, naar de lampjes die sinds kort in de bomen hangen, de lichtschermen van de Mediamarkt en de shoarmazaken, de winkelende mensen. Ik haal een glas water, roep een opmerking naar een huisgenoot, pak wat te eten. Flierefluiten is voor mij een manier om daarna weer verder te kunnen met lezen.
Mens worden
Die korte spanningsboog komt ook door het soort boeken dat ik lees: vooral studieboeken, voor mijn opleiding Social Work, over psychologie en de ontwikkeling van de mens. Zoals Mens worden, van Carl R. Rogers, over hoe je trouw blijft aan jezelf binnen de relatie tot andere mensen. Geen eenvoudige kost.
Metropool
In mijn kast ligt een lijstje met titels van boeken die ik nog wil lezen. Boeken voor mijn studie, suggesties die bol.com geeft, een titel waar ik per ongeluk via internet op stuit. Ik heb nog zo’n lijstje, maar dan met mooie woorden. ‘Boomgrens’, bijvoorbeeld; dat woord doet me denken aan mijn afgelopen zomer, in de Alpen. Of ‘metropool’; aan dat woord voel je gewoon het avontuur, het bruisen van een stad waar van alles gebeurt. Het woord past bij Rotterdam.