Voor de laatste aflevering van ‘Buurten’ ging fotograaf Boudewijn Bollmann naar Hoek van Holland. ‘Niet altijd kun je je als fotograaf veroorloven dat je gemoedstoestand doorsijpelt in je foto’s. Maar hier, voor deze serie, voel ik me vrij om dicht te blijven bij hoe ik me voel.’
Voor Uitagenda Rotterdam.
In eerdere afleveringen sprak ik Boudewijn over onder meer Spangen (en het boek De avonden van Gerard Reve), Crooswijk en Stadsdriehoek.
Hoek van Holland
‘Ooit ging ik naar het strand met François, een vluchteling uit Burkina Faso. Het was de eerste keer dat hij de zee zag. Ik zag de zee al vaak, wie niet? Maar dagen aan zee zijn altijd bijzonder.
Ik loop over de pier van Hoek van Holland, sta af en toe stil, praat kort met een jongen die zijn hond uitlaat en een moeder met twee kinderen. Langs de kant staan vissers, een van hen heeft een plastic roos gevangen, ze maken er grapjes over, hij biedt hem aan twee wandelaars aan. Maar mijn stemming past niet bij het fotograferen van mensen, vandaag.
Niet altijd kun je je als fotograaf veroorloven dat je gemoedstoestand doorsijpelt in je foto’s. Maar hier, voor deze serie, voel ik me vrij om dicht te blijven bij hoe ik me voel. Ik wandel, fotografeer de golven, probeer het systeem te ontdekken waarin ze komen aanrollen, maar vind geen houvast.
Het is zes uur ’s avonds, het licht is me te hard, de zon staat nog te hoog. In een pizzeria wacht ik op beter licht. Ik kijk naar de andere mensen daar, een paradijs vol verhalen, in theorie, als ik zou willen.
Om acht uur ben ik terug op de pier. Ik sta vlak bij de onvoorspelbare golven, zout water spat op mijn lens. Ik zoek en vind de juiste sluitertijd, maak honderden foto’s, net zolang tot ik het moment gevangen heb waarnaar ik zocht: waterdruppels die als bevroren in de lucht hangen, een golf die zonder genade om het rotsblok slaat.’
Foto © Boudewijn Bollmann