Ik kreeg een mail van iemand. Hij vroeg of ik zijn website ‘tekstueel wilde verwennen’. Ik staarde een tijdje naar die woorden en dacht aan de keer dat een ober had gezegd: ‘Ik ga jullie vanavond eens hélemaal in de watten leggen.’
Ik dacht aan hoe mooi taal eigenlijk was, omdat je er verhalen mee kon vertellen, begrip mee oproepen en verschillen overbruggen, en aan hoe je soms aan één zinnetje of een paar woordjes genoeg had om werelden vol verwachting op te roepen. En ik dacht aan hoe sommige verwachtingen misschien maar beter verwachting kunnen blijven, omdat ze te groot zijn of onbereikbaar, en dat er ook verwachtingen bestaan waaraan je simpelweg niet wil voldoen.
De ober hadden we de rest van de avond niet meer gezien. En de klus zei ik af, want ik bedoel: echt, gást.
Illustratie © Monice Janson
Meer illublogs? Hier lees je over een ouwe koe , hier dat iemand vindt dat ik lach als een eend, en deze gaat over steunzolen. Deze over een oudere dame die het woord ‘sure’ gebruikt, en deze gaat over Wiebe.